Unutmayacagim temali bir seyler soylemisti iste. Onu yanlis tanidigimdan dem vurmustu, oyle biri olmadigindan. Hic oyle biri olabilir miydi ki o, ah aptal ben, ilahi. Neler de uydurmustum boyle. Tum kavgalarda kimin hakli cikacagi onceden belli degil miydi, ah salak ben, hep unutuyordum iste.

Bir ay sonrasina takbul ediyordu ki unutmustu ve hatta baskalarina onlari unutmayacagini soyluyordu. Baska seylerle de ayni anda yapmisti bunlari, mesela oyle biri olmustu olmayacagim dedigi kisiye donuvermisti. Fark etmis miydi acaba benim onu tanidigimi, ne yapacagini bilebildigimi ama onun kendisinden haberdar olmadigini? Pek sanmiyorum, haksiz oldugunu dusunmez ki o hic. Konduramaz kendine. Bu yuzden ne oldugunu gormesi bu zamana denk gelmemisti ama, bir zamana denk gelmesini umuyordum.

Umatim demeyecegim ama ben dememeliyim. Neyi umsam yarim kaliyor, neyi beklesem gelmiyor. İstediklerim de hep uzaklara kaciyor. Ummuyorum pek bir seyi. Yasamam gerekenleri yasiyorum ama ummadan yasamam gerekli, gorev bilinciyle.