16 Ekim 2009 Cuma

ve aslında bazen,

seversin.
hep düşünürsün birisini.
ve o birisi bir anda senin rüyalarına girmez,
o senin rüyaların olur.
hayallerinde hep o vardır mesela,
gittiğin sinemada o,
kendi sinemanda ise baş rol onun.
ve sen sadece seversin,
farkedilmeyeceğini, karşılıksızlığını bilirsin.
platonik bir yanılgı olarak,
yine karşılıksızca kendinsizliğinde beklersin.
perdeleri aralasa da,
görsem onu tekrar.
belki o o kadar mükemmel değildir ama;
sen öyle bilmek istersin.
tektir senin için,
bir başka "aşk" daha yoktur. 

ve bazense sevdiğini sanarsın,
hep düşünmek ister,
boş zamanlarını hayaliyle doldurursun sadece.
o "hep" yoktur,
sadece şimdi vardır ve belki de,
ya şimdi ya da bir sene sonra yapraklar sarardığında,
gidecektir, bilirsin.
gözlerinin ardında hep başka birini elde etme isteğiyle yanarsın,
ama onu istediğini söylersin kendi kendine.
ortak nokta ise; yine fark edilmezsin
ama bu sefer sen de fark etmezsin.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder