seni sevmiştim aslında.
ellerine her dokunduğumda kalbimin yerinden oynardı. her konuştuğunda beş duyumla sen izler, hiç bir mimiğini unutmamak için her birini ezberlercesine izlerdim, diyebilmek isterdim aslında.
mesela sabahları bekleyip yıldızları saymaya çalışmak ve sıkılmak isterdim senle. ya da göz göze baktığımız anda gülme krizlerine girmek. beraber sinemaya gidip salonun bomboş olduğunu görmek, başbaşa kocaman bir salonda film izlemek. bunları yapmak istiyorum seninle diyebilmeyi isterdim.
ama biliyor musun, artık senle yan yana olmak bile istemiyorum, konuştuğumuz iki kelime kalbime ağır geliyor.
aslında ne istiyorum senden biliyor musun?
hiç bir şey. unutmayı bile.
seni çok sevebilirdim aslında, belki ya da hiç.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder